از دیروز پخش یک هفته ای این کارتون نوستالژیک به صورت تری دی روی پرده سینماهای آمریکا اومد، جای همگی خالی! این قسمت رو که دیدم یاد خ.ر. خودمون افتادم. "اسکار" شخصیت بده داستان که نسبت فامیلی با "سیمبا"، شخصیت خوب هم داره، اول پدر سیمبا رو میکشه، حتا سر مراسم هم شرکت نمیکنه و فقط به ولایت مطلقه خودش به پشتیبانی چند تا لاشخور فکر میکنه... آخر داستان، "سیمبا" که به نوعی در حبس و تبعید بود بر میگرده، و "اسکار" مجبور میشه به پایان سلام کنه... باورم نمیشود هرکی توی سالن بود، وقتی آزادی به سرزمین کارتونی فیلم لبخند زد، بلند شدند و دست زدند. امید دارم آزادی به سرزمین ما هم لبخند میزند و همه کنار هم به رقص و پای کوبی میپردازیم... به امید آزادی ایران
No comments:
Post a Comment